Millî Edebiyat Döneminde Şiir Eğilimleri

Millî Edebiyat Dönemindeki (1911-1923) Şiir Eğilimleri

Millî Edebiyat döneminde (1911-1923) yazılan şiirlerin tümünü; ses, söyleyiş, yapı, tema, dil ve anlatım bakımlarından aynı görmek ve bu dönem şairlerini tek bir eğilimde değerlendirmek, gruplandırmak mümkün değildir. Özellikle de 1911-1917 yılları arasında şiirde içerik ve yapı olarak değişik eğilimlerin olduğu görülür.

Şiirde ahenk unsurunu sağlayan ölçü ve uyak; şiirin yapısı, işlenen konular, kullanılan dil ve anlatım özellikleri bakımından bu dönemde ürün veren şairlerin şiir anlayışlarını üç ana grupta inceleyebiliriz:

1. Sade Dil ve Hece Ölçüsüyle Şiir Yazan Şairler

Bu grupta yer alan sanatçıların öncüleri Mehmet Emin Yurdakul ve Ziya Gökalp’tir.

Bu sanatçıların her ikisi de Milli edebiyat akımının bütün ilkelerine bağlı kalmış; sade bir dille ve hece ölçüsüyle şiirler yazmışlardır.

“Beş Hececiler” olarak tanınan sanatçılar da Ziya Gökalp’in etkisiyle Milli Edebiyat akımını benimsemişlerdir. “Hecenin Beş Şairi” olarak da adlandırılan bu sanatçılar şunlardır:

  1. Faruk Nafiz Çamlıbel,
  2. Yusuf Ziya Ortaç,
  3. Enis Behiç Koryürek,
  4. Halit Fahri Ozansoy,
  5. Orhan Seyfi Orhon

Beş Hececiler’in eserlerindeki özellikleri aşağıdaki şekilde açıklamak mümkündür:

  • Bireysel duyguları ve yurt güzelliklerini anlatma,
  • Anadolu’ya romantik bir tutumla yaklaşma,
  • Sade bir Türkçeyle yazma,
  • Hece ölçüsünü kullanma ve Halk şiiri geleneğinden yararlanma.
2. Halkın Yaşama Tarzını ve Değerlerini Ön Plana Çıkaran Şairler

Milli Edebiyat akımının etkili olduğu yıllarda halkın yaşama tarzını ve değerlerini yansıtan manzum hikâyeler de yazılmıştır.

Bu şiir eğiliminde Mehmet Akif Ersoy akla ilk gelen isimdir. Mehmet Akif’i Ziya Gökalp çevresinde şiir yazan şairlerden ayıran en önemli yönleri, Türkçülük yerine İslamcılığı öne çıkarması, hece vezni yerine aruz veznini kullanmasıdır.

3. Saf (Öz) Şiir Anlayışı Çevresinde Yazan Şairler

Saf şiir”i benimseyen şairler, didaktik bilgiden uzak durup bir şey öğretmeyi değil, musikiyle ya da musikinin çağrıştırdığı imgelerle insanın estetik zevkini doyurmayı amaç edinirler. Şiirde anlama fazla önem vermezler; anlaşılmak için değil; duyulmak, hissedilmek için şiir yazarlar.

Milli Edebiyat Dönemi’nde saf (öz) şiir anlayışını benimsemiş şairler:

 Ahmet Haşim
• Yahya Kemal Beyatlı
• Ahmet Hamdi Tanpınar
 Cahit Sıtkı Tarancı
• Ahmet Muhip Dıranas
• Behçet Necatigil
• Asaf Halet Çelebi
• Necip Fazıl Kısakürek
 Özdemir Asaf
• Fazıl Hüsnü Dağlarca
• Ziya Osman Saba

Ayrıca bakınız ⇒ 

Milli Edebiyat Dönemi (1911-1923)

Benzer İçerikler:

Başa dön tuşu