Serveti Fünun Edebiyatında Tiyatro

Servetifünuncular

• Tiyatro, doğrudan toplum yaşamını dile getiren ve topluma seslenen bir türdür. Servetifünuncular kendi düşüncelerini yansıtan oyunların bu dönemde oynanmasına izin verilmeyeceğini bildikleri için tiyatro eseri yazmamışlardır.

• Bu dönemde tiyatro sahnelerinde tuluat kumpanyaları temsiller vermiş, bu temsiller 1908’e kadar sürmüştür.

• Servetifünuncular 1908’den sonra bazı tiyatro eserleri ortaya koymuşlardır. Ancak Servetifünuncuların bu piyesleri diğer türlere göre oldukça zayıftır. Bu denemelerde konuşma diline yaklaşmak için çaba gösterilmiş; eserlerde evlenme, boşanma ve kadınların medeni hakları gibi konular işlenmiştir.

• Hüseyin Suat, Servetifünuncular içinde tiyatroyla en çok ilgilenen sanatçıdır. Başarılı bir tiyatro dili olan sanatçının “Şehbal Yahut İstibdadın Son Perdesi” (1908), “Deva-yı Aşk” (1910) gibi eserleri vardır.

• Tiyatro alanında bir iki eser veren Halit Ziya, bu türde başarılı değildir. Kâbus (1918) adlı dramı ve Fransızcadan adapte ettiği iki tiyatro (Füruzan, Fare) teknik olarak zayıftır.

• Mehmet Rauf, roman dışında tiyatro eserleri de yazmıştır; Pençe (1909), Cidal (1911), Diken (1917) eserlerinden bazılarıdır.

• Cenap Şahabettin de bir iki eseriyle bu türe katkıda bulunur: Yalan (1911), Körebe (1917).