Louis Aragon Kimdir? Hayatı, Edebi Kişiliği, Eserleri

Gerçeküstücü şair Andre Breton aracılığıyla Dadacılık gibi öncü hareketlerle tanıştı; Philippe Soupault ve Breton ile birlikte 1919'da Litterature adlı gerçeküstücü dergiyi kurdu. Feu de joie (1920; Sevinç Ateşi) ve Le Mouvement perpetuel (1925; Sonsuz Hareket) adlı ilk şiir kitaplarını Le Paysan de Paris (1926; Parisli Köylü) adlı romanı izledi.

Bir ideoloji arayışı onu 1927'de Komünist Partisi'ne yöneltti. Aragon bundan sonra bu ideolojiyİe özdeşleşerek partinin edebiyat ve sanat konularındaki sözcüsü haline geldi.

1928'de Mayakovski'nin Rusya doğumlu baldızı Elsa Triolet (1896-1970) ile tanıştı. Sonradan evlendiği Triolet ona esin kaynağı oldu. Aragon 1930'da Sovyetler Birliği'ni ziyaret etti. Siyasal seçimi nedeniyle 1933'te gerçeküstücülerle ilişkisini kesti.

Le Monde reel (1933-1944; Gerçek Dünya, 1968) adlı dört ciltlik uzun roman dizisinde, toplumsal devrime doğru yürüyen proletaryanın sınıf mücadelesini belirli bir tarihsel perspektif içinde ele aldı. 1939-1940 arası partinin öyküsünü anlatan bir başka uzun roman olan 6 ciltlik Les Communistes'te (1949-1951; Komünistler) geleneksel toplumsal gerçekçilik çizgisini sürdürdü. Sonraki üç romanı La Semaine sainte (1958; Kutsal Hafta), La mise â mort (1965; Ölüme Gönderme) ve Blanche ou l'Oubli (1967; Blanche ya da Unutuş) Komünist Partisi adına yapılan savunmalarla örülmüş üstü kapalı bir otobiyografi niteliğindeydi ve günün yeni roman tekniklerini yansıtıyordu.

Şiir kitaplarından Le Creve-Coeur (1941; Büyük Acı) ve La Diane française (1945; Fransız Diana'sı) Aragon'un ateşli yurtseverliğini, Les Yeux d'EIsa (1942; Elsa'nın Gözleri) ve II ne m'est Paris gue d'Elsa ise (1964; Elsa'sız Paris Benim İçin Bir Hiçtir) yüzünde vatanının yansımasını gördüğü karısı Triolet'ye duyduğu aşkı dile getiriyordu.

Aragon 1953'ten 1972'ye değin komünizm yanlısı haftalık sanat ve edebiyat dergisi Les Lettres Françaises'in yayın yönetmenliğini yürüttü. 1968'de, 71 yaşındayken hâlâ militanlığından hiçbir şey kaybetmeden Paris sokaklarında gösteri yapan öğrencilere katıldı. 1981'de Legion d'honneur nişanıyla onurlandırıldı.

Diğer Eserleri

• Anicet ou le panorama (1921; Anicet, 1974, Anicet ya da Panorama, 1997),
• Les Cloches de Bale (1933; Çalardı Basel'in Çanları, 1969, Basel'in Çanları, 1986),
• Les Beaux Quartiers (1936; Kibar Semtler, 1986),
• Elsa (1959; Elsa'ya Şiirler, 1975, 1996),
• Les Deux Geants (1963, Andre Maurois ile birlikte; Birleşik Amerika/Sovyet Rusya, 1917-1960, Paralel Tarih ve Görüşmeler, 1968-69, 2 cilt) sayılabilir.
• Çağımızın Sanatı (1966),
• Gerçekçiliğin Boyutları (1985),
• Sürekli Bir İlkbahar (1987) ve
• Mutlu Aşk Yoktur (1988, 1999)

Türkçede yayımlanan öteki eserleridir.

MUTLU AŞK YOKTUR

İnsan her şeyi elinde tutamaz hiç bir zaman
Ne gücünü ne güçsüzlüğünü ne de yüreğini
Ve açtım derken kollarını bir haç olur gölgesi
Ve sarıldım derken mutluluğuna parçalar o şeyi
Hayatı garip ve acı dolu bir ayrılıktır her an
Mutlu aşk yoktur

Hayatı Bu silahsız askerlere benzer
Bir başka kader için giyinip kuşanan
Ne yarar var onlara sabah erken kalkmaktan
Onlar ki akşamları aylak kararsız insan
Söyle bunları Hayatım Ve bunca gözyaşı yeter
Mutlu aşk yoktur

Güzel aşkım tatlı aşkım kanayan yaram benim
İçimde taşırım seni yaralı bir kuş gibi
Ve onlar bilmeden izler geçiyorken bizleri
Ardımdan tekrarlayıp ördüğüm sözcükleri
Ve hemen can verdiler iri gözlerin için
Mutlu aşk yoktur

Vakit çok geç artık hayatı öğrenmeye
Yüreklerimiz birlikte ağlasın sabaha dek
En küçük şarkı için nice mutsuzluk gerek
Bir ürperişi nice pişmanlıkla ödemek
Nice hıçkırık gerek bir gitar ezgisine
Mutlu aşk yoktur

Bir tek aşk yoktur acıya garketmesin
Bir tek aşk yoktur kalpte açmasın yara
Bir tek aşk yoktur iz bırakmasın insanda
Ve senden daha fazla değil vatan aşkı da
Bir tek aşk yok yaşayan gözyaşı dökmeksizin
Mutlu aşk yoktur ama
Böyledir ikimizin aşkı da

Louis ARAGON