Peyami Safa'nın 1922 yılında yayımlanan Fatih-Harbiye romanında mekan-insan ilişkisi, romanın temel temalarından biridir. Roman, İstanbul'un iki farklı semti olan Fatih ve Harbiye'de geçmektedir. Fatih, geleneksel Osmanlı kültürünün merkezidir. Harbiye ise modernleşmenin ve batılılaşmanın merkezidir.
Romanın baş karakteri Neriman, Fatih'te yaşayan bir genç kadındır. Neriman, geleneksel Osmanlı kültürünün içinde yetişmiştir. Ancak, Harbiye'de yaşayan Macit'le tanıştıktan sonra, modernleşmenin ve batılılaşmanın cazibesine kapılır. Neriman, iki semt arasında gidip gelirken, iki farklı kültür arasında da gidip gelir. Bu durum, Neriman'ın ruhunda bir çatışmaya neden olur.
Romanda mekanlar, karakterlerin ruh hallerini yansıtır. Fatih, geleneksel Osmanlı kültürünün temsilidir. Bu semt, huzurlu, sakin ve nostaljik bir atmosfere sahiptir. Harbiye ise modernleşmenin ve batılılaşmanın temsilidir. Bu semt, hareketli, canlı ve umut dolu bir atmosfere sahiptir.
Fatih-Harbiye romanında mekan-insan ilişkisi, romanın temel temalarından biridir. Roman, mekanların karakterlerin ruh hallerini nasıl etkilediğini ve karakterlerin mekanlar aracılığıyla nasıl bir değişim geçirdiğini göstermektedir.