Bu beyit, şairin gül goncanın yarım bir tebessüm gösterdiğini ve bunun alıcının gözlerinin tıpkı çiy gibi ışıldamasına neden olduğunu anlattığı bir gazelin parçasıdır. Beyit, sevginin gücünü ve bir gül goncasının bile birinin kalbini ne kadar hızlı titretebileceğini ifade etmektedir.
Beyit, "o gül-gonce eger nîm-tebessüm" ile başlar. Bu, gül goncanın yarım bir tebessüm gösterdiğini ifade eder. Bu tebessüm, alıcının gözlerinin tıpkı çiy gibi ışıldamasına neden olur. Bu, "şebnemveş ider çeşm-i harîdâr temevvüc" ile ifade edilir. Bu, alıcının gözlerinin tıpkı çiy gibi ışıldadığını ifade eder.
Beyit, sevginin gücünü ve bir gül goncasının bile birinin kalbini ne kadar hızlı titretebileceğini ifade etmektedir. Bu, gül goncasının yarım bir tebessümünün bile alıcının gözlerinin tıpkı çiy gibi ışıldamasına neden olmasından anlaşılmaktadır. Bu, sevginin çok güçlü bir duygu olduğunu ve çok küçük bir şeyin bile birinin kalbini ne kadar hızlı titretebileceğini göstermektedir.
