Bu beyit, şairin sevgilisinin güzelliğini ve narinliğini övdüğü bir gazeldir. Beyitin ilk iki mısraında, şairin sevgilisinin gerdanının camdan bile daha beyaz olduğunu ve onun güzelliği karşısında camın utanç duyup gözyaşı döktüğünü söyler. Beyitin üçüncü mısraında, şairin sevgilisinin gözlerinin kan ağladığı ve onun gözyaşlarının şaraptan daha tatlı olduğu söylenir. Beyitin dördüncü mısraında, şairin sevgilisinin alnının bir ay gibi parlak olduğu ve onun alnının ışığının tüm meclise yayıldığı söylenir.
Bu beyit, şairin sevgilisine olan aşkını ve onun güzelliğini ne kadar çok takdir ettiğini gösterir. Şairin sevgilisinin güzelliği, camdan daha beyaz, şaraptan daha tatlı ve bir ay gibi parlaktır. Şairin sevgilisinin güzelliği, şairi o kadar büyüler ki, onun güzelliği karşısında cam utanç duyup gözyaşı döker, şarap kan ağlar ve ay bile sevgilisinin güzelliğinden kıskanır.
