Yalnızlık
Küçük bir çocuk, karanlık bir odada yatıyordu. Dışarıda yağmur yağıyordu ve rüzgar hırlıyordu. Çocuk, yatağında kıvrılıp uyumaya çalışıyordu ama uyuyamıyordu. Korkuyordu.
Odanın duvarında, garip bir gölge belirdi. Gölge, yavaşça büyüdü ve daha da belirginleşti. Çocuk, korkuyla yatağında kıpırdamadı. Gölge, şimdi çocuğun başucunda duruyordu.
Gölge, çocuğun yüzüne baktı. Çocuğun yüzünde, korku ve endişe vardı. Gölge, çocuğun kulağına fısıldadı.
"Korkma," dedi gölge. "Ben buradayım."
Çocuk, gölgeye baktı. Gölgenin yüzünde, şefkat ve merhamet vardı. Çocuk, yavaşça gölgeye sarıldı.
Gölge, çocuğu kucakladı. Çocuğun korkusu kayboldu. Gölge, çocuğun yanındaydı ve onu koruyacaktı.
Gölge, çocuğun gözlerinin içine baktı.
"Sen yalnız değilsin," dedi gölge. "Ben buradayım."
Gölge, çocuk uykuya dalana kadar onun yanında kaldı.
(100 kelime)
Bu hikayede, yalnızlık ve korku gibi evrensel temalar işlenmiştir. Hikaye, kısa ve öz olmasına rağmen, okuyucu üzerinde derin bir etki bırakmaktadır. Hikayenin sonunda, çocuk korkusunu yenmiş ve yalnızlığını gidermiştir. Bu, okuyucuya da bir umut mesajı vermektedir.
