Necip Fazıl Kısakürek'in "Zehir" şiiri, insanın varoluşsal krizini ele almaktadır. Şiirin ilk dörtlüğünde, şair, çocukken zamanın çok uzun sürdüğünü, ancak büyüdükçe zamanın daha da kısalmaya başladığını ifade etmektedir. Şair, bu değişimin, insanın ölümle yüzleşmeye başladığını ve varlığının anlamını sorguladığını göstermektedir.
Şirin ikinci dörtlüğünde, şair, yokluğu bir zehir olarak tanımlamaktadır. Şair, yokluğun, insanın varlığını yok ettiğini ve insanın kendi varlığında bile yok olduğunu ifade etmektedir. Şair, bu yokluğun, insanın tüm mutluluklarını ve tüm hayallerini yok ettiğini göstermektedir.
Şirin üçüncü dörtlüğünde, şair, yokluğun kendisini sokmasını ister. Şair, yokluğun, kendisini tüm acılarından ve tüm sıkıntılarından kurtaracağını ifade etmektedir. Şair, bu yokluğun, kendisini tüm korkularından ve tüm endişelerinden kurtaracağını göstermektedir.
"Zehir" şiiri, insanın varoluşsal krizini ele alan güçlü bir şiirdir. Şiir, insanın ölümle yüzleşmesinin ve varlığının anlamını sorgulamasının ne kadar zor olduğunu göstermektedir. Şiir, aynı zamanda, insanın yokluğuna karşı verdiği mücadelenin de ne kadar güçlü olduğunu göstermektedir.
