Ömer Bedrettin Uşaklı Hayatı, Edebi Kişiliği, Eserleri

Ömer Bedrettin Uşaklı Kimdir? Hayatı, Edebi Kişiliği, Eserleri
Ömer Bedrettin Uşaklı (d. 1904, Uşak - ö. 24 Şubat 1946, İstanbul)
1904'te Uşak'ta doğdu. 24 Şubat 1946'da İstanbul'da yaşamını yitirdi. Sivas Kadısı Ömer Efendi'nin oğlu. 1924'te İstanbul Kabataş Erkek Lisesi'ni bitirdi. 1927'de Mülkiye Mektebi'nden (Siyasal Bilgiler Fakültesi) mezun oldu. Mudanya Kaymakam Vekilliği'ne atandı. 1928'den sonra kaymakam oldu. Manavgat, Ünye, Şavşat ve Edremit ilçelerinde görev yaptı. 1938-1943 arasında mülkiye müfettişliğine atandı. 1943'te Kütahya'dan milletvekili seçildi. 1925'te "Milli Mecmua"da çıkan şiirlerle adını duyurdu. Daha sonra şiirleri Hayat ve Varlık dergilerinde yayınlandı. Anadolu'da görev yaptığı sırada gezip gördüğü yerlerdeki izlenimleri şiirlerinin temel konusu oldu. Biçim açısından Hecenin Beş Şairi'ne yakın durur. Ama öz yönünden onlardan ayrılır. Daha çok Faruk Nafiz Çamlıbel, Orhan Seyfi Orhon çizgisindeki yurt şiiri anlayışının etkisindedir. Şiirlerinde izlenimci bir gözle algıladığı doğayı, ülke gerçekleri ve bireysel duyarlılığını özgün bir yaklaşımla yansıtır. Annesi ile çocuğunun ölümü, ayrılık acısı, gurbet tedirginlikleri, görev yaptığı, gezip gördüğü yerlerdeki toplumsal sorunlar duyarlılığını besleyen başlıca öğeler oldu. Son dönemde çağdaş Fransız şiirinden de yararlandı. Öz ve sade bir söyleyişi vardı. Şiirlerinin önemli bir bölümü Türk Müziği bestekarları tarafından bestelenmiştir. Özellikle Kaptanzade Ali Rıza Bey ve Cevdet Çağla'nın yaptığı besteler halk tarafından çok sevilmiş ve beğenilmiştir. Bu gün bile bu şarkılar dillerdedir ve yeni kuşaklar tarafından benimsenmektedir. Yıldızların Altında, Eğilmez Başın Gibi, Kapıldım Gidiyorum adlı besteler buna örnek verilebilir. Şiirleri üzerinde yeterince önemle durulmamış, bugünün kuşaklarının tanıyıp değerlendirmesi gereken bir şair olduğu söylenir. Ömer Bedrettin Uşaklı Eserleri Şiir kitapları: Efe'nin Bayramı, Deniz Sarhoşları, 1926 (değiştirilmiş 2. Basım, 1929). Yayla Dumanı, 1934. Sarı Kız Mermerleri, 1940; Yayla Dumanı-Seçme Şiirler. Deniz Hasreti, Veda, Aşkımın Kini, Bir Hançer İstiyorum, Dağ Başında Bir Gece, Efe'nin Müjdesi, Engin Şarkısı Kim Bilir? Sevgiliye, Sevgiliye Üç Sual, Sılaya Giderken, Son Dilek, Yıldızların Altında Munzur dağları Ömer Bedrettin Uşaklı'nın Şiirlerinden Örnekler
BURSA'DA AKŞAM Bu gün de sonbahardan süzülüp doğdu akşam Dağların yere indi koyu serin gölgesi. Uludağ etekleri al ipekten bu akşam Düştü yeşil ovaya kubbelerin gölgesi. Ufuklarda bu akşam ne sis var, ne bulut var Selvilerin içinde bir alev Emir Sultan. İçten dualar gibi geçiyor sanki rüzgar Bir ilahi adaya benzeyen Yıldırım'dan. Orada ince yollar gölgeleniyor işte Karşıdan renk içinde solgun ay görünüyor. Güneşin son nurundan bir damlacık içmiş de Şu karşıki kulübe bir saray görünüyor. Gözlerine vurunca kubbelerin gölgesi Öz cenneti gönlümle seyr ettim ben bu akşam. Göklerde ne bir nefes, ne de bir kanat sesi Uludağ etekleri al ipekten bu akşam... SEVGİLİME Yolunda gençliğim sönse de, yine İçimde kız senin aşkın var yeter. Baygınlık çöksün de kirpiklerine O kumral saçlarla beni sar yeter. Varlığın uçarken en şakrak çağa Dolaştım bakıştan, nurdan bir ağa; Beni öldürmeye ve yaşatmaya O baygın gölgeli bakışlar yeter.. Karşısında hasretle gelsem dize de Anlatsam şu gönül ne felekzede. Bahar yollarında ikimize de Menekşe türbeli bir mezar yeter... UFUK HASRETİ Sarp dağlardan örülmüş dört duvar içindeyim Nerdesiniz güneşler, nerdesiniz ovalar? Dağılmaz simsiyah bulutlar içindeyim Nerdesiniz güneşler, nerdesiniz ovalar! Yine duman kapladı zindanımda her yeri Çoruh'a savuruyor yaprakları sonbahar. Nerdesiniz ey sabah ve akşam güneşleri Nerdesiniz atımı koşturduğum ovalar? Duvarlara çarparak çırpınan bir kuş gibi Gözlerim uzak geniş bir ufku arıyor. Çoruh, dağlar içinde akamaz olmuş gibi Süzülerek geçtiği ovaları anıyor. Ufuk... Ufuk... Upuzun deniz olsun, göl olsun! Gözlerimi dikince kanarak indireyim Doğan, batan güneşleri içime sindireyim Ufuk... Ufuk.. İsterse alevden bir çöl olsun... Bir gün ufuk derdine gönlümü verip bir an Ufuk... diye dağları gözümle deleceğim... Bir gün ufuk! Diyerek bu çıplak kayalardan Bir siyah kartal gibi göğe yükseleceğim...	DENİZ HASRETİ Gözümde bir damla su deniz olup taşıyor Çöllere kalmış gibi yanıyor, yanıyorum. Bütün gemicilerin ruhu bende yaşıyor Başımdaki gökleri bir deniz sanıyorum. Nasıl yaşacağım ey deniz senden uzak? Yanıp sönüyor gibi gözlerimde fenerin. Uyuyor mu limanda her gece sallanarak Altından çivilerle çakılmış gemilerin? Sevmiyorum suyunda yıkanmamış rüzgarı Dalgaların gözümde tütüyor mavi, yeşil. İçimi güldürmüyor sensiz ay ışıkları Ufkunda yükselmeyen güneşler güneş değil. Bir gün nehirler gibi çağlayarak derinden Dağlardan, ormanlardan sana akacak mıyım? Ey deniz, söyle bir gün sana bakacak mıyım Elma bahçelerinden, fındık bahçelerinden? BİR HANÇER İSTİYORUM Portakallar altında geçmiyor bu yıl güzüm Gönlüm uzak bir köyün gelecek baharında. Aylar var ki, ey tanrım, görünmez oldu yüzüm Dört atlı yaylıların süslü aynalarında. Dağlar önümde boy boy, güneş gözümde tel tel At üstünde söylenen şiirler kadar güzel Türküler yakılacak ölümler istiyorum. Bayburt'un kalesinden sakatlar geçmez elbet Çoruh'un sularından hastalar içmez elbet Yiğitçe saplanacak bir hançer istiyorum. SON ŞEHİR Anneme Duvarda canlı ışıklar bir hayal Bu yaldızından alevler taşan resim. Ölümle gölgeli bir düştür, ihtimal Bakıp bakıp bana mahzunlaşan resim. Bu ince çerçeveden başlıyor düşüm Gözümde canlanıyor mavi bir liman. Bu rengi, bilmiyorum, nerde görmüşüm? Deniz parıltılı, dağlar duman duman... Düşünce yollara köy köy, konak konak Nasıl arardık o aydın şehirleri. Derinleşen uçurumlardan korkarak Nasıl geçerdik o azgın nehirleri... Nasıl arardık o aydın şehirleri. Önümüzde şarkın o kar yüklü damları Ve işte buzdan ışıklarla bir şafak! Beyaz ufuklara karşıydı camları Benim kızaktır o billur yokuşta bak! Ve işte buzdan ışıklarla bir şafak! Bir ince kız gibi omuzumda mavzerim "Çakırcalım" diye başlardı türküler... Birer ateşti o çapraz fişeklerim Güneş batınca yavaşlardı türküler "Çakırcalım" diye başlardı türküler... Uzaklaşırken at üstünde bahçeden Düşerdi omuzuma nurdan bakışların. Limon çiçekleri dallarda ürperen... Alevlenirdi gururdan bakışların Düşerdi omuzuma nurdan bakışların... Bu son şehirde kapanmıştı gözlerin: Sütun sütundu uzaktan şelaleler. Deniz güzel... geceler, çeşmeler serin... Bahar sefasına dalmıştı bahçeler Sütun sütundu uzaktan şelaleler...

Ömer Bedrettin Uşaklı Kimdir? Hayatı, Edebi Kişiliği, Eserleri

Ömer Bedrettin Uşaklı Eserleri

Ömer Bedrettin Uşaklı'nın Şiirlerinden Örnekler