ÂRİFANE BEYİTLER

Önün ardın gözet fikr-i dakîk et onda bir söyle
Öğütme kalbine her ne gelirse âsiyâb-âsâ
Veysî

Salâh-ı hâlidiri örten uyûbunu halkın
Nihân eder eser-i rahne-i cidârı tıla
Yüsri

Olsa devlet eğer zevâle karîb
İşler işler kişi acîb ü garîb
Lâ

Değmez elem-i külfetine ülfeti halkın
Râhât bulur ‘âlemde eden uzlet-i ahbâb
Velehu

Sevâd-ı cürmle kesmem ümîdi nûr-ı rahmetten
Hicâb-ı zulmeti bir lahzada tenvîr eder mehtâb
Hâmî-i Âmidî

Devr-i ebvâb eyleyip olma cihânda der-be-der
Dergeh-i Bârî duruken etme gayra intisâb
Sünbül-zâde Esrar

Öğünme kendimin deyü bu âsiyâ ki mevt
Etmez çü nevbetin gele asla dakîka fevt
Cenânî

Bilmezem bu hilkat-i ‘âlemde mi insâf yok
Olmadım mı yohsa ben hâlâ sezâ-yı marhamet
Fâtih

Maksûd kolaylıkla ‘azîzim ele girmez
Çeşm eti fedâ Yusufa Ya’kûb-ı mahabbet
‘İzzet Mollâ

Öğren lisân-ı ‘asr u rüsûm-i zamâneyi
Bak tab’-ı nâsa vakte munâsib tekellüm et
Velehu

Göz mü açtırdı bize cevr ü cefâ-yı eyyâm
Fikr-i bî-hâsıl-ı dünyâ ile geçti evkât
Şeyhü’l-İslam Yahyâ

Dünyâda nasîbin sitem ü cevr ise ey dil
Ahbâbın eder ânı da ‘adâya ne hâcet
Velehu

Zen merde civân pîre kemân tîre muhtâc
Eczâ-yı cihân cümle biri birine muhtâc
Hâtem

Teslîmdir kazaya eğer var ise ‘ilâc
Tedbîr yohsa mâni’-i takdîr olur mu hiç
Velehu

Zekâtı yok zarar etmez tükenmez eksilme
Olur mu âdeme huylâ gibi nisâb-ı ferâh
Şeyh Gâlib